Czytamy klasykę | Stowarzyszenie umarłych poetów, Nancy H. Kleinbaum

Akademia Weltona to elitarna szkoła średnia, która nie rozpieszcza swoich wychowanków. Za świetnymi wynikami absolwentów kryje się bardzo surowa dyscyplina, brak prawa do własnego zdania, czasu wolnego i niekończąca się nauka. W rozpoczynającym się właśnie roku szkolnym jako nauczyciel angielskiego zostaje zatrudniony John Keating, który jako pierwszy pokazuje uczniom, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, a zdolność samodzielnego myślenia jest czymś przysługującym każdemu człowiekowi.

Nikomu nie trzeba przedstawiać świetnego filmu z Robinem Williamsem w roli ekscentrycznego nauczyciela. Warto zaznaczyć, że książka została napisana na podstawie scenariusza, co jest dosyć rzadkie, i w tym przypadku wyszło raczej miernie. Autorka mogła pokusić się o dodanie czegoś od siebie, rozbudowanie bohaterów, bo wszystko wyszło bardzo płasko i sucho, jakby przepisała scenariusz żywcem albo napisała streszczenie filmu. 

Główny problem poruszony w książce został przedstawiony całkiem dobrze. Powieść można traktować jako anty-poradnik dla rodzica i nauczyciela, który dobitnie pokazuje, że dyscyplina i surowość też musi mieć jakieś granice, że młodzi ludzie to jakby nie patrzeć też istoty myślące a nie klony nas samych i że największą krzywdę robimy dziecku próbując realizować na nim własne ambicje. No i właściwie na tym koniec, książka jest cieniutka i nie ma nawet mowy o rozwijaniu wątków pobocznych ponad to, co widzieliśmy w filmie, a szkoda, bo to materiał z bardzo dużym potencjałem.

Moim zdaniem książka dobrze spełnia rolę przypominajki, czytając miałam przed oczami sceny z filmu, za to kompletnie nie broni się jako samodzielna historia. Poza pomysłem na fabułę nie ma w niej nic wartego uwagi, cała reszta jest bardzo przeciętna i jeśli ktoś nie widział filmu, niech go obejrzy, a książkę spokojnie może odpuścić, traktując ją jako ciekawostkę.